De kist die niet in de lift paste
In de uitvaartbranche kom je vaak situaties tegen die vragen om creatief denken. Een van de momenten die ik nooit zal vergeten, ging over een kist die niet in de lift paste. Dit lijkt misschien een klein probleem, maar in zo’n emotionele situatie was het een grote uitdaging.
Het was een vroege en nog mistige ochtend toen we een uitvaart voorbereidden voor een geliefde man. Meneer had bij leven zelf een mooie handgemaakte houten kist gemaakt. De kist was speciaal en had veel details die het leven van de man lieten zien. De familie had alles zorgvuldig voorbereid en keek uit naar een mooie ceremonie in de grote zaal van het uitvaartcentrum.
Toen het tijd was om de kist naar de lift te brengen, gebeurde er iets onverwachts: de kist was te lang en paste, ondanks het zorgvuldig meten van meneer niet in de lift. Dit zorgde voor veel stress. De familie wilde op een waardige manier afscheid nemen en op een manier zoals meneer het wilde. Ik wilde er alles aan doen om dit voor hen mogelijk te maken.
Na even nadenken kwam ik met een idee. Als we de handvaten van de kist zouden verwijderen, zou hij misschien wel passen. Het leek misschien een rare oplossing, maar het was het proberen waard. De handvaten waren stevig vastgemaakt en waren belangrijk voor het uiterlijk van de kist, maar zonder hen zou de kist net iets korter worden, genoeg om in de lift te passen.
We vertelden de familie over dit plan, en gelukkig begrepen ze het. Ze wilden zelfs helpen. Wat pa gemaakt had gingen zij (en dat zijn de woorden van de familie) dat gingen zij beter maken.
Schroevendraaiers, moersleutels en tangen werden gehaald, handvaten werden verwijderd en er werden ter plekke mooie afwerkdoppen gemaakt om de gaten weg te werken. Immers de handvaten hoefden er niet weer op. Dragen doe je met de grepen aan de zijkant en niet aan het hoofd- en voeteneinde.
Wat was de familie tevreden. De opluchting was groot dat er helemaal niets te zien was en dat de afwerking perfect opging in de versierselen die de man zelf had aangebracht.
We brachten de kist naar de lift, gingen zes verdiepingen naar beneden en vertrokken naar de grote zaal, waar de familie zich kon klaarmaken voor het afscheid. Een afscheid dat thuis al begonnen was met warm maar vooral dierbare “rouw”-arbeid.
Bij oplossingsgericht denken in de uitvaartbranche gaat het niet alleen om het regelen van praktische dingen, maar ook om het begrijpen van de emoties van de mensen die je helpt. In moeilijke momenten is het belangrijk om rustig te blijven en samen te zoeken naar een oplossing.
De kist zag er misschien anders uit zonder de handvaten die de man er aangemaakt had, maar dat maakte voor de familie niet uit. Hij was (in alle lelijkheid van verdriet) nog steeds heel mooi en zij mochten er uiteindelijk zelfs nog aan meewerken…
Het gaat om de herinneringen en het afscheid van hun geliefde. En dat is waar het echt om draait.
Soms is een creatieve oplossing precies wat nodig is om een moeilijke situatie mooi op te lossen, zelfs als dat betekent dat je een paar handvaten moet loslaten.