Koffie en cake – of toch net even anders?
Een bijzonder afscheid begint met een goed gesprek
Sommige mensen kiezen ervoor om op tijd stil te staan bij het leven – én bij het einde ervan. Geen zwaar of verdrietig gesprek, maar gewoon even praten over wat ooit komen gaat. Zo kwam ik een paar jaar geleden bij een echtpaar thuis. We spraken over hun wensen, over hoe zij hun afscheid voor zich zagen. Twee uurtjes tijd, even stilstaan – en daarna gewoon weer dóór met het leven.
Want zoals ik vaak zeg: als je volwassen bent, zijn er twee zekerheden. Je moet belasting betalen, en je gaat ooit dood. Voor dat eerste, het belasting betalen, daarvoor hebben we alles goed geregeld en dat doen wij jaarlijks opnieuw. Waarom doen we dat dan niet één keertje voor het andere, voor de dood?
Gelukkig dacht deze familie daar net zo over. En toen het moment redelijk onverwacht daar was, gaf dat rust. Er hoefde niets meer geregeld te worden. Geen moeilijke keuzes. Geen paniek. Alleen nog de puntjes op de i. Dat gaf ruimte om te rouwen. Om erbij te zijn. Om het afscheid echt te beleven.
En dat afscheid werd BijZonder.
De familie had ideeën die hen raakten. Dat waren de puntjes op de i. Ze hadden het programma Over Mijn Lijk gezien, waarin iemand een wilgentenen mand als kist had. In die mand konden bloemen gestoken worden. Geen grote bloemstukken, maar plukbloemen, veldbloemen. Meegenomen door de gasten. Eenvoudig, kleurrijk, persoonlijk. Een bloemenzee van liefde.
En dan nog één kleine verandering, er waren geen sprekers. Geen strak schema. Maar wel tijd om met elkaar in gesprek te zijn. Bij binnenkomst kreeg iedere gast een kaartje, een stukje touw en een stift. Daarop schreven ze een herinnering aan de overledene. De kaartjes werden opgehangen in een grote boom – de herinneringsboom. Later kreeg die boom een plekje in de tuin van de familie. De kaartjes? Die werden verzameld in een mooie doos. Geen standaard condoleanceboek, maar echte verhalen, vol gevoel.
En er was geen koffie en cake. Maar ook hier net even anders. De koffie werd geserveerd aan ronde tafels, samen met een krakeling. Die krakeling heeft een bijzondere betekenis. De vorm lijkt op het infinity-teken – symbool voor het oneindige. De drie gaten staan voor de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Of voor hoop, geloof en liefde. En de vorm doet denken aan hoe mensen vroeger baden: met gekruiste armen over de borst. Klein gebaar, groot gevoel.
Daarna werd het samenzijn voortgezet. Er was fris, sap, bier en wijn. Zoutjes, nootjes, bitterballen. En vooral: tijd. Tijd voor gesprekken. Voor herinneringen. Voor verbondenheid. Nabestaanden die even aan tafel schoven, een glas meedronken, luisterden en vertelden.
Wat we hoorden?
“Wat was dit mooi.”
“Wat was dit warm.”
“Wat fijn dat het zo kon.”
En dat begon allemaal met één gesprek. Gewoon, jaren geleden. Rustig en vrijblijvend. Maar van onschatbare waarde toen het zover was.
Want een goed afscheid past bij wie iemand was. En het helpt de mensen die achterblijven. Juist zij moeten verder – en dat gaat beter als het afscheid klopt.
de foto’s en het verhaal is geplaatst met toestemming van de familie.
Wil jij ook eens rustig praten over later?
Dat kan. Zonder kosten, zonder verplichtingen. We maken gewoon een afspraak – bij jou thuis of bij ons op kantoor. Een goed gesprek geeft rust. Voor later, én voor nu.
👉 Neem contact op via de contactpagina van Uitvaartzorg Bijzonder